Het verhaal van Subway Solitude
Subway Solitude ontstaat in de nazomer van 2016. Ik studeer dan aan de New York Film Academy en reis iedere dag met de Local 6 train en de Express 5 metro van de Upper East Side naar Wall Street. Een rit van zo’n 40 minuten met een enkele overstap op 59th Street. Terwijl ik mijn metro zeebenen probeer te vinden, lees ik een boek of dommel weg met een muziekje. Af en toe bekijk ik de mensen om mij heen, maar wel gehaast, zoals een goede New Yorker betaamt. Zelfs als ze er tijdelijk is.
Op een van mijn ritjes in een overvolle metro stuiter ik bij een plotselinge stop in de armen van mijn buurman. Terwijl hij me overeind houdt en ik me snel verontschuldig, doet hij zijn best om mij zo snel mogelijk weer te vergeten. Niet uit onbeleefdheid, maar omdat het simpelweg een verstoring is van zijn enige rustige momentje die dag. Een dag in een stad die bol staat van de prikkels en het presteren. Waarin iedereen constant op zoek is. Naar een volgende baan, een volgend appartement en de volgende liefde…Klinkt bekend?
In de metro, diep onder de grond, heerst de zelfverkozen afzondering van mensen die op weg zijn naar school of kantoor. Verzonken in een droom, een goed boek, het dagelijkse nieuws of in een eindeloze TikTok feed. Het leven zorgt al voor genoeg prikkels, waardoor zelfs menselijk contact soms even teveel is. Dan heb je gewoon even een rustmomentje of een geheel andere prikkel nodig. In deze urban jungle zonderen mensen zich af. Gewapend met hun telefoon, koptelefoon of boek om zelfs de luidste afleiding buiten te sluiten. Zelfs als je volgende baas, huisgenoot of liefde naast je zou kunnen zitten.
Ik vind het fascinerend. Wanneer ik van mijn docenten de opdracht krijg om een documentaire serie te maken over een maatschappelijk onderwerp, weet ik direct dat ik dit wil vastleggen. Zo reis ik ieder vrij moment met de metro. Van oost naar west en van het zuiden van Brooklyn richting Harlem om deze kwetsbare en soms grappige momenten te vangen. Soms van dichtbij, up close and personal, maar ook van een afstandje van een volstrekt leeg perron en 1 persoon die het patroon breekt. Sommige foto’s zijn grappig of kunstzinnig. Anderen zullen je hart breken.
Inmiddels is de serie uitgebreid van New York naar Londen, Amsterdam, Rotterdam en Brussel en groeit nog steeds.
Expositie ~ 1 november 2025 ~ Den Haag
Zwart wit is nooit alleen maar zwart wit. Deze allereerste Top Floor Pics expositie zit vol contrast en ritme. Van de straat. Uit de metro. Van mensen die altijd in beweging zijn. Waar blikken kruisen, ramen weerspiegelen en momenten weer net zo snel verdwijnen als ze verschijnen. Daal met me af in de ondergrondse wereld van de stad met Subway Solitude.
Save the Date expositie ~ 1 november 2025
Thank you!