Ik werk al een tijdje aan deze fotoserie: Subway Solitude.
Over de zelfverkozen afzondering van mensen die onderweg zijn, naar huis of kantoor. Verzonken in een droom, een goed boek, het dagelijkse nieuws, in een eindeloze Instagram feed of gewoon even hun ogen sluiten voor alles. Het leven zorgt al voor genoeg prikkels, waardoor een klein beetje menselijk contact soms al teveel is. Dan heb je gewoon even een rustmomentje of een geheel andere prikkel nodig. Waar beter dan onder de grond, in een afgesloten ruimte die je van A naar B brengt.
In deze serie werkt de afgesloten, industriële omgeving van staal, beton en aluminum net zo goed mee. Met doorkijkjes, verval en onverwachte schoonheid. Daarom fotografeer ik deze serie bijna geheel in zwart wit, zodat je oog niet wordt afgeleid door een felle kleur. Licht, donker en contrasten doen hier de rest van het werk.
